Svaki prekršaj može da zastari. Rokovi zastare za pojedine prekršaje su različiti, a za najveći broj su kratki.
Rok zastarelosti počinje da teče od momenta kada je prekršaj učinjen.
Postoji zastara za pokretanje prekršajnog postupka, zastara vođenja prekršajnog postupka i zastara izvršenja kazne.
Sudija je dužan da donese rešenje o pokretanju prekršajnog postupka u roku od jedne godine od dana kada je prekršaj izvršen. Ukoliko to ne učini, nastupa zastara za pokretanje prekršajnog postupka. To se odnosi na najveći broj prekršaja, na primer, iz oblasti saobraćaja, javnog reda i mira, zaštite na radu, radnih odnosa i dr.
Od zastare za pokretanje prekršajnog postupka treba razlikovati zastaru vođenja prekršajnog postupka, koja nastupa protekom dvostrukog vremena za pokretanje prekršajnog postupka, što je kod najvećeg broja prekršaja dve godine.
Izuzetno, za prekršaje iz oblasti carinskog, spoljnotrgovinskog, deviznog poslovanja, javnih prihoda i finansija, javnih nabavki, životne sredine i sprečavanja korupcije može se propisati, a i propisan je, duži rok zastarelosti, s tim da i u ovim slučajevima zastara vođenja prekršajnog postupka nastupa protekom dvostrukog vremena za pokretanje postupka. Zastara pokretanja postupka za ove prekršaje ne može biti duža od pet godina.
Zastarevanje se prekida svakom procesnom radnjom suda radi vođenja prekršajnog postupka (dostavljanje, službene provere podataka, saslušanje svedoka, pribavljanje isprava i dr.).
Zastara izvršenja kazne i zaštitne mere nastupa ako je od pravosnažnosti presude protekla jedna godina (relativna zastara).
I zastara izvršenja se prekida svakom radnjom koja se preduzima radi izvršenja kazne, odnosno zaštitne mere.
Apsolutna zastara izvršenja nastupa za dve godine.