Posebna imovina je sva imovina koju je supružnik stekao pre sklapanja braka i on tom imovinom može samostalno upravljati i raspolagati. Posebnu imovinu supružnika predstavlja i imovina koju je jedan supružnik stekao tokom trajanja braka poklonom, nasleđem ili drugim pravnim poslom kojim se pribavljaju isključivo prava.
Zajednička imovina podrazumeva imovinu koju su supružnici stekli radom u toku trajanja zajednice života u braku i kojom oni upravljaju i raspolažu zajednički i sporazumno. Postoji zakonska pretpostavka da je svaki supružnik ravnopravno učestvovao u sticanju zajedničke imovine, odnosno da je udeo svakog supružnika u zajedničkoj imovini 1/2. U slučaju da supružnici tokom braka kupe nepokretnost i, kao što je često u praksi, da se samo jedan supružnik uknjiži kao vlasnik nepokretnosti s udelom 1/1, pretpostavlja se da su oba supružnika vlasnici nepokretnosti sa po 1/2, bez obzira na to što drugi supružnik nije upisan u javne knjige. Udeo jednog supružnika može, međutim, biti veći od udela drugog. Veći udeo jednog supružnika može poteći od njegovih većih ostvarenih prihoda, vođenja poslova u domaćinstvu, staranja o deci ili drugih okolnosti. Supružnik ne može raspolagati svojim udelom u zajedničkoj imovini niti ga može opteretiti pravnim poslom među živima. Supružnici mogu svoje imovinske odnose urediti i bračnim ugovorom.
Imovina koju su vanbračni partneri stekli radom u toku trajanja zajednice života u vanbračnoj zajednici predstavlja njihovu zajedničku imovinu. Za imovinske odnose vanbračnih partnera važe pravila o imovinskim odnosima supružnika.
Da li ste znali?
Da bi supružnici sticali zajedničku svojinu, nije potrebno da oba bračna druga rade, to jest zarađuju, niti da imaju jednake prihode. U sticanju zajedničke imovine vrednuje se privređivanje u širem smislu – vođenje domaćinstva, staranje o deci, omogućavanje bračnom drugu da se u potpunosti usredsredi na posao preuzimanjem na sebe takozvanih kućevnih obaveza.